Stuknęło rok i 2 miesiące

Dla Juliśki rzecz jasna.

Czternaście miesięcy minęło... hmm sama nie wiem kiedy, czasem łapię się na tym że nie wiem jaki jest dzień tygodnia. Czas pędzi. Tyle się dzieje. A dla mnie doba oczywiście za krótka.

To niesamowite, że za piękny dzień uważałam ten w którym urodziła się Julia. A teraz okazuje się, że każdy następny jest jeszcze piękniejszy. 

Jest coraz fajnej, śmieszniej, ciekawiej, czasem trudniej, bo zaczyna się prawdziwe wychowanie, ale .... i tak jest czadowo !

W wieku 14 miesięcy Julka dopiero się rozkręca

Mówi już: doble (dobre), dobdie (dobrze), daj, dać, oć, jadą ( z piosenki jadą, jadą misie...), o tu, Juja (Jula), am. Coraz łatwiej się nam dogadać i jest całkiem wesoło.

Pięknie się załatwia na toalecie z użyciem nakładki w kształcie nocniczka.

Z ogromnym zapałem chodzi, nawet próbuje biegać, czasem zdarza się złapać zająca :).

Wchodzi gdzie sie tylko da, na krzesło, na pufę, chowa się wszędzie od mamy i taty.

Pokazuje paluszkiem w książeczce gdzie jest kotek, jajo i mleczko.

Straszliwy z niej pieszczoch, przytulakom nie ma końca. 

Zajada drugie danie sama widelcem, ja jest w 7 niebie, a mama dumna z nauki samodzielności.

Nikogo się nie boi,  nie wstydzi, gdziekolwiek pójdziemy jest duszą towarzystwa.

I uwaga, uwaga dziś Jula poszła spać bez monia ! hmm zaczynamy odzwyczajanie od zasypiania ze smokiem, tylko do tego jednego celu jej służył, trzymajcie kciuki, żeby misja się powiodła. Narazie staram się rekompensować brak monia, mizianiem po włoskach. Dziś podziałało. 

Zobaczymy jak będzie dalej.

Hi five ! moje drogie mamy :)

juSia