Co ja zrobię dla siebie i jak Wy mi w tym pomożecie ?!

Lubię bardzo stawiać sobie cele i wyzwania, potem mieć satysfakcję że dałam radę. Lubię też robić coś dla siebie, jest mi to potrzebne dla zdrowia psychicznego, a prościej żeby po prostu nie zwariować.

Idzie wiosna, potem lato, więc pod hasłem zrobić coś dla siebie jest teraz zdrowsze życie i aktywność fizyczna.
 Był szybki pomysł na zumbę, chciałam spróbować, ale godziny zajęć mi nie odpowiadają, gdyby zumba mogła być o 7,00 rano ;) ahhh

Podzielę się z Wami moim celem, na półtora miesiąca licząc od dnia dzisiejszego. dokładnie tak nie od pierwszego, a od n dziewiętnastego lutego i nie od poniedziałku tylko od środy, tak na przekór !

Wiem że w domu trenujecie różnie, różne programy, Ewkę, Mel B itp. Ja zafiksowałam się na Ewkę bo lubię i nie nudzio mnie to, a co najważniejsze przynosi szybkie i widoczne efekty, zadowalające oko :)

Cel i program na ten czas to : 3 razy w tyg. Skalpel II i 5 razy w tyg jogging rano.

Cel o tyle dla mnie trudniejszy bo  biegać mogę tylko rano, ze względu na to że wtedy mam z kim zostawić śpiącą Juliśkę, to po pierwsze.
A po drugie możecie wierzyć lub nie, ale jestem strasznym śpiochem, Julka mnie rozpieściła swoim spaniem i pobudka dla mnie o 6.30 to wielkie wyzwanie.

Dziś jestem już po pierwszym treningu, o dziwo podniosłam się z łóżka, przebiegłam mały dystans, co nie powinno dziwić, ekhm nie pamiętam kiedy ostatnio biegałam.
Od rana miałam świetny humor, buzia sama się uśmiechała, no i mina monż bezcenna kiedy wpadłam do domu z cieplutkimi bułeczkami ;)

Opcja na to jak wy pomożecie mi przetrwać ten miesiąc jest taka:
codziennie będę wrzucała na funpage bloga zdjęcie z porannego biegania, jestem słowna, jeśli tego nie zrobię i nie będzie na to żadnego uzasadnionego usprawiedliwienia, będziecie mogły nazwać mnie mięczakiem :)

W ten sposób chcecie czy nie będziecie moją motywacją.

Zrobię zdjęcia przed i po, zgadzacie się?

Możecie dołączyć do mnie na fb o tu.

P.S nie koniecznie, chcę być chudsza, chcę być zdrowsza, a przy tym mieć jędrne ciało i piękne nogi
jestem przecież 25-letnią mamą ! ;)

powiem po cichu że nie moge się doczekać jutrzejszego poranka 

Mommy On 

juSia

matka vs córka

Myślę, że to będzie swojego rodzaju podsumowanie dwóch lat mojej córki.
Jeden z ostatnich takich postów, bo teraz zaczyna się nowy etap w naszym wspólnym życiu.

Jeśli mam być szczera ze sobą i Wami to mogę powiedzieć to głośno: tak jestem konsekwentna w wychowywaniu swojego dziecka. I nie ma w tym większej filozofii, ale dzięki temu

Julka odkąd skończyła 2-mce przesypiała już całe noce
Śpi w swoim wyrku w swoim pokoju
Od miesiąca śmiga bez pieluszki co obecnie jest naszą największą dumą.
Zajada mleczko na śniadanie i kolacje bo lubi,   bo woła ' mamo mlecio cę '
Zajada wszelkie zupy ze smakiem, zupa stanowi nasz najważniejszy posiłek w ciągu dnia
Dobrze mówi, bez trudu powtarza wyrazy, chętnie śpiewa i tańczy bez końca
Namiętnie szoruje ząbki


Ale co tam to wszystko... wszystko jest do zrobienia

Teraz zaczyna się przewyśmienity etap w moim życiu, w mojej relacji z nią.
Relacja matka - córka ... przyjaciółki
Relacja i etap które nigdy nie muszą się kończyć.
To uczucie, to gesty, to wspólne czynności, uściski i okrzyki radości.
To spędzane razem wolne chwile i zasypianie w objęciach.
To oczy w które nie mogę przestać patrzeć i głos który kocham słyszeć.

P.S żeby nie było tak samolubnie o nas

To tata, który uchyliłby nieba dla ukochanej córki za jedno ' kocham cię '

Codziennie dostaję od niej wielką siłę.

Jestem kobietą, jestem jedną z Was.

Jesteśmy silne, jestesmy piękne, mądre i damy radę !

Bo jak nie my to kto ? 

Jesteście ze mną ?

Mommy On

juSia

Muszę być silna dla niej !

Nie wiem kiedy, kiedy minęły dwa lata odkąd urodziła się Julka.
Przecież to było wczoraj.
Przecież była taka mała.

Teraz biega, krzyczy, śmieje się do rozpuku, wypowiada nieustający potok słów w naszym kierunku, wciąż powtarza pytania i cieszy się bez przerwy.

Boże, mam w domu dwulatkę ! Dwulatkę która potrafi tak psocić że czasami już brak słów.
Ona mnie zadziwia z dnia na dzień.

Wydaje mi się że teraz kocham ją mocniej niż wtedy gdy się urodziła. Wiem, dziwne, już wtedy kochałam ją przeraźliwie mocno, ale z każdym dniem wydaje mi się że okazuję jej coraz więcej uczuć.
Może jest tak dlatego że i ona nauczyła się je okazywać. Że teraz nasza uczuciowa komunikacja przebiega sprawnie w dwie strony. Chyba na to właśnie czekałam.

Dla mnie moment kiedy ona kończy dwa latka jest taki przełomowy. Mamy teraz w domu małą dziewczynkę.
Dziewczynkę która ma swoje zdanie, jest bardzo zdecydowana i konkretna w kwestii swoich wyborów.
Naprawdę wiele w naszym życiu, teraz się zmienia i obserwujemy to z zaciekawieniem.

Wiem też, żę dla mnie zaczyna się ważny sprawdzian, sprawdzian z wychowania, sprawdzian z tego jaką jestem matką, a przecież chcę być najlepszą jaką potrafię.

Ona codziennie na mnie patrzy, obserwuje, naśladuje i uczy się. To ja muszę jej pokazać jak być silną kobietą, jak czuć się piękną, jak kochać i szanować, jak korzystać z życia i być szczęśliwą.

To my musimy jej pokazać ja wygląda kochająca rodzina, ciepły, bezpieczny dom.
Musimy przekazać jej to co w życiu najważniejsze.

Mam córkę i każdego ranka pękam z dumy, tak po cichu, tak w środku i naprawdę potrafię być wdzięczna za to co mam. Bo przecież mogło być zupełnie inaczej.

Muszę być silna dla niej !

Mommy ON

juSia

podwójne szczęście ...

Za dwa dni moja córka,  kończy dwa lata.
Moje największe szczęście, osoba która zmieniła moje życie.

Chwile to potrwało zanim zobaczyłam dwie czerwone kreski i dokładnie Pamiętam ten dzień w którym dowiedziałam się że jestem w ciąży. Tego dnia czułam całą sobą, że coś jest inaczej, że coś się dzieje, ale nie był to żaden niepokój.

Do rana nie wytrzymałam i wieczorem po pracy musiałam to sprawdzić.
Wybiegłam z łazienki , wskoczyłam na mąż, ścisnęłam tak mocno i puszczać nie chciałam.
Byłam w ciąży ! Już wówczas miesięcznej jak się potem okazało.

Na pierwszej wizycie podekscytowanie, pomieszane z radością i szczyptą strachu czy wszystko dobrze.
Czy czerwone kreski się potwierdzą.
Wtedy uśmiech doktora i najpiękniejsze zdanie jakie mogliśmy usłyszeć : '' Kochani ! Będą bliźnięta ! ''
Płakałam. Cieszyłam się. Miałam motyle w brzuchu. Czułam się cudownie. Nie do opisania.

Potem szybkie upomnienie żeby być dobrej myśli, ale pamiętać że bywa tak że bliźnięta się nie utrzymują i jedno się samoistnie wchłania.
Nie myślałam o tym, wierzyłam mocno że akurat nas to nie dotknie, że się uda.
Minął kolejny miesiąc i przy kolejnej wizycie okazało się że z ciąży mnogiej została już tylko pojedyncza.

Wiem, jestem mamą i jestem szczęśliwa, ale w pamięci zawsze będę miała myśl że kiedyś było ich dwoje.
Że mogłam być mamą bliźniąt. Że chciałam być mamą bliźniąt, że cieszyłam się choć spadło to na nas jak grom z jasnego nieba.

Ale cieszę się też że mamy córkę o której marzyliśmy , bo naprawdę w ciągu moich burzliwych 9 miesięcy mogło być różnie. Więc dziękuję Bogu że ją mamy.

Mommy On

juSia